Ressam olmanın yanı sıra müzisyen, yönetmen, yazar kimlikleriyle de sanatın içindeki yolculuklarını sürdüren Güreli “Her şey yolların büyüsünü, zamanın içinde günlere, yıllara yayan bir yolculuğun hikâyesi” diyor.
Bu yolculuğun hikâyesini ise şöyle betimliyor sanatçı:
“Beyaz alanlar, ufkun kızıllığının erişilemez noktaları gibi bize doğru geliyor.
Hareket, boşluklardan sözcüklere doğru…
Sabah uyandığında bir ses onu kışkırtıyor sanki.
Yıllar önce gitmeyi düşündüğü yere artık gitmenin zamanı geldi diyor sessizce.
Yola çıkmak için uzun bir hazırlığa hiç gerek yok. Geçmişten gelen müziği o kadar az duyuyor ki ürküyor. Ona eşlik edecek bir levhayı, bir işareti arıyor gözleri. Yanına birkaç şey alıyor sadece. Bir iki gömlek, birkaç kitap…
Arabasına atladığı gibi yola koyuluyor.
Işık sanki o günlerin parlaklığında.
Müziğin sesini biraz daha açıyor belki hatırlarım umuduyla.
Ama artık bambaşka biri olduğunu hissediyor birdenbire. Ürküyor, gideceği yeri de bulabileceğinden pek emin değil…
Vakit kazanmak ister gibi aynayı düzeltiyor.
Değiştirmek istiyor müziği.
Yıllar öncesi kaybettiğini zannettiği duygular hafif hafif canlanmaya başlıyor…”